‏پیکر مطهر امام در حیاط کوچک محل کار ایشان توسط مرحوم آیت‌الله ‏‎ ‎‏توسلی و با کمک بعضی از یاران امام غسل داده شد. با توجه به ‏‎ ‎‏پیش‌بینی آمدن انبوه جمعیت در تشییع ایشان تابوت محکمی برای ‏‎ ‎‏ساخت سفارش داده شد. با تدبیر حاج احمدآقا قرار شد برای وداع مردم ‏‎ ‎‏با امام، پیکر کفن شده ایشان را به مصلای تهران ببرند تا صبح روز بعد ‏‎ ‎‏پس از اقامه نماز بر آن که توسط مرحوم آیت‌الله العظمی‌گلپایگانی ‏‎ ‎‏خوانده شد به سوی بهشت زهرا تشییع شود.‏

‏‏زمانی نگذشت که انبوه مردم عزادار از سرتاسر کشور در قالب ‏‎ ‎‏هیات‌ها و دسته‌جات سینه‌زنی، خود را به تهرانی که غرق در عزای امام ‏‎ ‎‏شده بود رساندند.‏

‏‏آری سرانجام امام از بین ما رفت و با همه خوبی‌هایی که داشت، ما را ‏‎ ‎‏تنها گذاشت. خمینی اسوه مهربانی‌ها بود. و هدیه پروردگار در نزد ملت ‏‎ ‎‏بزرگ ایران بود و الحق که ملت با تشییع باشکوهی که در تاریخ ایران ‏‎ ‎‏نظیر نداشته و نخواهد داشت حق او را ادا کردند. ‏

‏‏او در بهشت زهرا در کنار فرزندان شهیدش آرام گرفت.اینک ماییم ‏‎ ‎‏با دردی کشنده از فراق او. امید که این فراق به وصالش منجر شود.‏

‏‏اکنون که سالها از ارتحال جانسوز امام می‌گذرد نمی‌دانم آیا این امام ‏‎ ‎‏است که رفته و ما مانده‌ایم، یا این امام است که مانده است و ما...!‏