غدیر آمده است که بفهماند که سیاست به همه مربوط است، در هر عصری باید حکومتی باشد با سیاست، منتها سیاست عادلانه که بتواند به واسطه آن سیاست اقامه صلاة کند، اقامه صوم کند، اقامه حج کند، اقامه همه معارف را بکند و راه را باز بگذارد برای اینکه صاحب افکار، یعنی آرام کند که صاحب افکار، افکارشان را با دلگرمی و با آرامش ارائه بدهند. (صحیفه امام؛ج‏۲۰، ص۱۱۵)

در نگاه امام(س)، اسلام آیینی است که مقصد آن انسان و تربیت و پرورش اوست و انسان، حقیقتی است که روح و بدن، ملک و ملکوت، دنیا و آخرت مراتبی از هستی او می ‏باشد، جدا کردن هر یک از این دو به معنای عدم شناخت انسان، و بیراهه رفتن است. بر این پایه «حکومت اسلامی» برای اداره دنیای انسان و بدن او نیست که ادّعا شود عقل بشری و تجربه انسانی برای آن کافی است؛ بلکه برای اداره و تربیت انسان است که بدن و روح آن دو مرتبه از یک حقیقت است و دنیا و آخرت آن، ظاهر و باطن یکدیگر می ‏باشد؛ جداسازی این دو ممکن نیست و نتایج آن جز به زیان انسان پایان نمی ‏یابد. به همین دلیل، امام هم نگاه دنیاگرایانه را به انسان نفی می ‏کنند، و هم نگاه آخرت ‏گرایانه را. جدایی دین و سیاست را هم به نفع سیاست و دنیا نادرست می ‏دانند، و هم به سود دین و آخرت.

این اندیشه در همه آثار قدیم و جدید امام قابل رویت است. از نظر ایشان همه هستی تحت ولایت حق‏تعالی و ولایت کلیّه رسول‏ اللَّه (ص) است و حکومت ظاهری در دنیا، شعبه‏ای از ولایت کلیّه رسول‏ اللَّه (ص) می ‏باشد. در آثاری چون: مصباح‏الهدایة، کشف‏اسرار، رساله الاجتهاد و التقلید و تحریرالوسیلة که پیش از دروس ولایت فقیه در سال ۱۳۴۸ ه. ش. در نجف اشرف نگاشته شده، این اندیشه بارز و ظاهر است. آنچه در دروس نجف امام بروز و ظهور کرد و در کتاب البیع به قلم ایشان به رشته تحریر در آمد و همه مطالبی که در سالهای پیروزی انقلاب و دوران مبارک ده ساله از ایشان به عنوان رهبر انقلاب و جامعه اسلامی و ولیّ فقیه متبلور شد، مطالبی بود که بر پایه زمان و مکان و شرایط بیان شد، تا آن حقیقت در پوشش مناسب خود، در زمان ما جامه عمل بپوشاند. امام پیاده شدن آن حقیقت الهی را در دوران معاصر و کشور ایران در شکل «جمهوری اسلامی» می ‏بینند که هم ولایت الهی را در بر دارد و هم رأی و جایگاه مردم که صاحبان حق در اداره زندگی خویش هستند؛ و به بیان دیگر «جمهوری اسلامی» حقیقتی از تحقق ولایت الهی و حکومت اسلامی است که زمان و مکان، شکل آن را تعیین کرده است.

منبع: برگرفته از مقدمه کتاب حکومت اسلامی