اکنون سخن ما در فطر است، پس از دعوت حق و به مهمانی رفتن عبد { دُعِیتُمْ فِیهِ إِلَی ضِیافَةِ الله} حال می توان گفت پس از یک ماه به مهمانی حق رفتن و رعایت آداب مهمانی و نشستن بر سر سفره گسترده شده و برگرفتن از آن روز بار عام صاحبخانه فرا رسیده است. و مهمان باید در حضور و محضر مهماندار حاضر شود و از سفره پهن شده در محضر او توشه خویش برگیرد.

این حضور را آدابی است که باید پاسش داشت و این ورود را مقدماتی است  که باید رعایتش کرد. آداب ظاهری دارد و باطنی که هر اندازه آن را بیشتر پاس داری از این سفره افزونتر بهره گیری. اوج این حضور ایستادن به نماز است که حمد و ثنای معبود گویی و سپاس نعمت حق بگذاری و دست نیاز بر آوری و از بی نیاز، نیازهای خود بخواهی.

اما پیش از آن باید می بایست چند کار انجام دهی { برخی واجب و برخی مستحب } نخست باید فطره خود بدهی و نیازمندان هم کیش خود را شاد نمایی و چهره غم و اندوه را از آنان برگیری و آن ها را در این شادی همراه سازی. خود را بشویی، غسل کنی و بیارایی و بهترین لباس خود برتن کنی و به حکم «خذوا زینتکم عند کل مسجد» و به تأسّی از رسول خدا به نمازگاه درآیی.

نماز عید را سنت آن است که  نه در مسجد بلکه در زیر آسمان و فضای باز و صحرا با انبوه جمعیت مسلمین بپا دارند. به نعمت حق افطار کنی و از احرام ماه رمضان، ماه ترک، بیرون آیی. تکبیر گویی و خدا را به بزرگی یاد کنی { اللَّهُ أَکْبَرُ اللَّهُ أَکْبَرُ } و بر نعمت هدایت سپاس گویی{ الْحَمْدُ لِلَّهِ عَلَی مَا هَدَانَا } و بر دیگر نعمت های داده شده او را ستایش کنی { الْحَمْدُ لِلَّهِ عَلَی مَا هَدَانَا } اکنون با دیگر همراهان و مهمانان در برابر حق به نماز بایستی که نهایت سیر معبود و زمان وصل مخلوق و تجلیّات رب است.

چنانکه رسول خدا صلی الله علیه و اله در اوج عروج، در سدره المنتهی به نماز معراج ایستاد تجلیّات حق را در یافت کرد. در نماز حمد و ثتای حق گویی و دست به دعا بر داری و با درود بر اولیای حق عطای صالحان و گریز مخلصان را خواستار شوی و از حق تعالی بخواهی بهترین چیزی را که درخواست کردند از او بندگان شایسته اش و پناه ببرم به او از آنچه پناه بردند از آن بندگان شایسته خدا. { اَللّهُمَّ اِنّی اَسْئَلُکَ خَیْرَ ما سَئَلَکَ مِنْهُ عِبادُکَ الصّالِحُونَ وَاَعُوذُ بِکَ مِمَّا اسْتَعاذَ مِنْه ُعِبادُکَ الْصّالِحُونَ }

امام خمینی(س) در میان سخنانشان می فرماید: در اعیاد فطر پس از نشستن بر سفره حق بهره خویش را از این مهمانی را در روزهای عید بر ملت ارزانی می داشت و آن ها را در آنچه دریافته بود شریک می کرد و برای بهره وری سفارش می کرد.

در اسلام دو عید است که به عنوان عید اسلامی به رسمیت شناخته شده است: عید شریف فطر عید است برای ضیافت الله، و عید شریف قربان عید است برای لقا‌ء الله.{ صحیفه امام، ج ۱۸، صفحه: ۱۱۸ }

عید واقعی آن وقتی است که انسان رضای خدا را به دست آورد. درون خود را اصلاح کند، اموری که مربوط به این عالم است گذر است، زود گذر هم هست .... آنچه که برای من و شما می ماند، آن چیزی است که در درون خودمان تحصیل کرده باشیم، باور بکنیم که خدای تبارک وتعالی حاضر است، باور بکنیم که همه چیز به دست اوست و ما چیزی نیستیم { همان، جلد 20، صفحه: ۵۳ }